NC 2Jae

" นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร " ผมไม่รู้ว่าคนที่อยู่บนตัวตอนนี้เขากำลังคิดอะไรหรือเจอเรื่องอะไรแต่คำถามร้อยแปดคำถามที่ผมยังไม่มีสิทธิ์แม้จะถามเขาได้เลยสักข้อ " บอกฉันว่าจะไปหาน้องแต่กลับไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นงั้นอ่อ " และนั้นแหละครับเขากำลังเข้าใจผมผิดแน่ๆแต่ถ้าพูดไปผมจะกลายเป็นคนแก้ตัวหรือป่าว " เตรียมรับบทลงโทษได้เลย " ร่างหนามอบริมฝีปากที่เร้าร้อนทันทีดูเหมือนว่าจะไม่มีการขัดขืนจากคนด้านล่างมีแต่เพียงเสียงสะอื้นในลำคอริมฝีปากถูกผละมันออกได้สักพักก็ถูกปิดลงมาใหม่อีกครั้งซ้ำๆ สลับเปลี่ยนซุกไซร้ตามซอกคอ ผิวขาวเนียนเริ่มมีรอยสีแดงตามจุดต่างๆ ผมไม่มีแม้กระทั้งแรงที่จะต่อสู้อะไรอีกแล้วถ้านี้มันคือสิ่งที่เขาต้องการผมก็ให้มันเขาไม่ใช่คนดีอย่างที่ผมคาดหวังเอาใว้ " อืมมม.. " เสียงครางต่ำในลำคอดังขึ้นเป็นจังหวะของความพอใจมือหนาค่อยๆลูบไล้พวงแก้มสองข้างเลื่อนเสื้อขึ้นจนสุดแขนก้มหน้าโน้มลงดูดดุ้นเม็ดตุ่มไตอีกมือบีบเค้นนวดขลึงเม็ดของอีกข้างสลับไปมา " อ๊ะ..อืมม.. " เสียงครางของคนใต้ร่างดังขึ้นทำให้ร่างหนาปรายตาขึ้นมองสีหน้าของคนที่กำลังเจ็บปวดดว

" ไปออกกำลังกันเถอะ " ร่างหนาพูดจบก้มลงประกบจูบอีกครั้งคนร่างบางยังคงปิดปากเน้นไม่ให้มีการลุกล้ำ " อื้มมมมอ่อยอ่อยอ่อย " มือน้อยๆเริ่มทุบหน้าอกแกร่งเหมือนว่าจะขาดอากาศหายใจแต่ไร้ประโยนช์มือหนาบีบเน้นช่วงกรามสองข้างริมฝีปากเริ่มเปิดออกอย่างช้าๆจนในที่สุดริมฝีปากหนาก็ลุกล้ำส่งลิ้นชิมรสหวานได้สำเร็จ " อืมอื้มมม..อืม..อื้มมมม " เสียงครางต่ำของร่างหนาดังขึ้นในลำคอบ่งบอกว่าเขาชอบรสจูบนี้เป็นไหนๆก่อนจะผละออกสบตากับร่างเล็กที่กำลังหอบเหนื่อย " คุณมันฉวยโอกาสไหนบอกผมวะ..อื้มมมมมม " ร่างหนาไม่ปล่อยให้พูดจบใช้ทีเผลอในการสอดลิ้นเข้าโพรงปากทันที ขาค่อยๆก้าวออกแรงดันร่างบางออกจากห้องครัวมือลูบไล้แผ่นหลังเนียนริมฝีปากยังคงดูดชิมกับรสหวานอยู่อย่างเดิ ม " นายปัดมันหล่นไปแล้ว " ได้ทีร่างหนาพลักร่างบางล้มลงโซฟาขาก้าวพาดขึ้นคร่อมทันที " ฉันก็แค่อยากชิมว่าฝีมือฉันมันอร่อยมั้ย " " กะก็ไปชิมสิ" " ชิมไปแล้วแต่ไม่ค่อยรู้รสเท่าไหร่ " " คุณออกไปจากบนตัวผมก่อนได้ไหมครับ " ฟอดดดด " พะพอแล้ว ผมง่วงแล้ว &q

  มือหนาจับสะโพกร่างเล็กยกขึ้นให้แกนกายตรงกับช่องรัก ร่างเล็กค่อยๆปล่อยตัวช้าๆจนสุดแกนค่อยๆขยับขึ้นลงช้าๆก่อนจะเพิ่มจังหวะขึ้นลงเร็วขึ้น เสียงครางสั่นกระเส่าออกมาไม่เป็นภาษา " อ๊ะอ่ะห์..อ่ะห์..อ่ะห์..คะคุณ..อือ.. " มือหนายกขึ้นปัดเส้นผมที่บดบังใบหน้าทำให้เห็น สายตาที่อ่อนไหว ริมฝีปากอมชมพูที่จิกกัดบวกกับเสียงครางนั้นมันทำให้ร่างเล็กเซ็กซี่ที่สุดก่อนจะเลื่อนมือมาจับช่วงสะโพกเพื่อช่วนคนที่อยู่บนตัวนั้นออกแรงได้ง่ายขึ้น " อ่าห์..ตรงนั้นอื้มมม..ซี๊ดดดอื้มม.. " " อ่ะอ่ะห์..ผะผมจะเสร็จอื้มมม..อ่ะห์ " ร่างบางเริ่มขยับขึ้นลงช้าลงอาการกระตุกเกิดขึ้นบ่งบอกว่าเขาเสร็จจากความใคร่น้ำสีขุ่นๆเลอะเปอะเปื้อนช่วงหน้าท้องของร่างหนาก่อนจะหมดแรงนอนลงคาอกแกร่ง " เดี๋ยวสิ..นายเสร็จแต่ฉันยัง " ร่างหนาค่อยๆพลิกตัวให้อยู่ด้านบนก่อนจะชักแกนกายขึ้นลง อีกมือก็ทำหน้าที่ชักแกนกายของร่างบาง " อ๊ะ..ผมเหนื่อย..ฮึ๊ก.. " ร่างหนาค่อยๆก้มลงพรมจูบซอกคอสลับขมเม้มเม็ดตุ่มไตสองข้างจากนั้นค่อยๆเปลี่ยนมาสัมผัสกับช่องทางรักของร่างเล็ก ส่วนแกนกายยังคลอเคลียอยู่ด้านช่องทางร

  ผมรถขับออกมากจากคลับได้สักพักเสียงอู้อี้จากคนเบาะหลังทำให้ผมต้องหันไปมองบอกตรงๆก็เป็นห่วงนั้นไอ่บ้านั้นดันใส่ยาอะไรไม่รู้ให้กินจนสลบไปขนาดนี้ " ฮึ๊ก..คุณเดฟผมร้อนช่วยผมด้วย " สติแทบหลุดเมื่อหันไปเจอภาพที่มันปลดเปลื้องเสื้อผ้าหมดเหลือใว้เพียงกางเกงชั้นในสีขาวไหนจะเสียงของมันจะล่อให้ผมแทบอยากจะเลี้ยวเข้าโรงแรมไปซะให้จบๆไป " เห่ยยย..เงียบๆได้มั้ยยยย..ไม่มีสมาธิขับรถ " เอี๊ยดดดดดดดด ผมคงไม่ใช่พ่อพระที่จะอดทนต่อสิ่งเร้าได้หรอกนะ มันเหมือนแมงเม้าบินเข้ากองไฟสุดๆ ยิ่งภาพตอนนี้ที่มันกำลังช่วยตัวเองอยู่ผมแทบอยากจะไปช่วยให้มันเสร็จเร็วกว่านี้ " อึ๊ก..คะ..คุณเดฟฟฟ..อะ..อ่ะห์ " " หื้มมม..ว่าไงเด็กน้อยเรียกฉันทำไม " มือหนาพรางลูบไล้ช่วงไหลไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงเม็ดตุ่มไตที่อมชมพูทั้งสองข้างก่อนจะบีบเค้นสลับการขบเม้ม มือคนใต้ร่างค่อยๆลูบไล้แผ่นหลังด้วยความเสน่ห์หาความเสียวซ่าทำให้มือสอดเข้าท้ายทอยกำครึงเส้นผม " ชะ..ช่วยผมด้วยอืออ..ชะ.. " " หึ.. แล้วนาย อย่ามาเ สียใจทีหลังล่ะกัน " มือหนารีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนก่อนจะหยิบแกนกายออ

   รถถูกจอดนิ่งอยู่ที่หน้าคลับแห่งหนึ่งผู้คนที่นี้ ต่อให้ยุ่งแค่ไหนก็ต้องหยุดทุกอย่างเพื่อทำการโค้ง           เวลาพบเจอกับเดฟ  "อ๊ะ..หยุดก็บอกกันก่อนสิ " ร่างเล็กเดินเข้ามาก็พบผู้คนมากมายทำให้ในใจอดตื่นเต้นกับสถานการณ์แบบนี้ไม่ได้เพราะมันไม่เหมือนผับทั่วไปที่เขาเคยไปต่างหากทำให้เดอนชนเข้ากับแผ่นหลังที่กว้างเหมือนมหาสมุทร " เลิกตื่นเต้นแล้วตามมาไวๆ " ร่างหนาได้เพียงแต่เร่งให้เขารีบตามมาเพราะกลัวจะสงสัยอะไรไปมากกว่านี้ ทั้งสองก้าวเข้ามาให้ห้องพักห้องหนึ่งทำให้ร่างเล็กเองก็อดคิดไม่ได้ว่าไม่พาเขามาฆ่าทิ้งแน่ๆ แต่อาจจะทำอะไรอย่างอื่นต่างหาก " รินไวน์ให้ฉัน " เดฟตัดสินใจเลือกนั่งอยู่บนเตียงนอนหัวชิดขอบเตียงพร้อมขาที่นอนไขว้กันใว้  " ทะ..ทำไมคุณไม่พาผมกลับบ้าน " ร่างเล็กเดินมาถึงขอบเตียงพร้อมยื่นแก้วไวน์ให้พร้อมเอ่ยคำถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ  " ฉันก็แค่..อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศ " ยังไม่ทันพูดจบร่างหนาก็ใช้โอกาศเผลอของตัวเล็กดึงรั้งเอวน้อยๆก่อนจะนั่งซ้อนตัวจากด้านหลัง  " ดื่มสิ " น้ำเสียงที่กดต่ำลมหายใจที่คลอเคลียอยู